Implanty zębowe to dla wielu osób najlepsze rozwiązanie Zobacz film: "Najważniejsze informacje o implantach zębowych" Materiał powstał przy współpracy z Implanty zębowe są jednym z najważniejszych osiągnięć współczesnej stomatologii. Stanowią najdoskonalsze i najbardziej naturalne rozwiązanie w przypadku braku pojedynczych lub kilku zębów, a nawet całkowitego bezzębia. Istnieją przeciwwskazania do zabiegu implantacji, takie jak zły stan zdrowia i zdiagnozowane choroby (np. AIDS, choroba nowotworowa) czy przeciwwskazania bezpośrednio w miejscu zabiegu ( stan kości). Czy jedną z przeszkód do przeprowadzenia leczenia implantologicznego jest alergia? Czy implanty stomatologiczne mogą uczulać? Prawdopodobnie, jeśli mówimy o „implantach zębowych”, mamy na myśli tytanowe, niewielkie śruby, które mają za zadanie zastępować naturalny korzeń zęba utraconego w wyniku choroby czy też urazu. Najczęściej spotykamy się z implantami właśnie tytanowymi, dlatego w samej definicji tego słowa pojawia się już tytan jako materiał, z którego implant jest wykonany. Implanty z całą pewnością stanowią najlepsze rozwiązanie braków uzębienia. Stomatolodzy są zgodni – implanty przywracają nie tylko estetykę uśmiechu, ale także funkcjonalność zarówno utraconego, jak i sąsiednich zębów. Obecność wszczepionego w kość implantu zapobiega zanikowi kostnemu i zapewnia użytkownikowi pełen komfort. Czy każdy więc może mieć implanty? Podczas prac nad poszczególnymi rodzajami implantów, stomatolodzy zdawali sobie sprawę, że idealny implant musi spełniać dwa najważniejsze warunki – przede wszystkim musi być trwały i wytrzymały oraz nie mieć szkodliwego wpływu na ludzki organizm, co w praktyce oznacza ni mniej, ni więcej, że w zetknięciu z żywą tkanką nie może wywoływać stanu zapalnego, reakcji alergicznych czy inicjować procesów rakotwórczych. Nic więc dziwnego, że wybór padł na tytan, który jest doskonałym biomateriałem, nie będąc toksycznym dla ludzkiego organizmu. 1. Co w implantach zębowych może wywołać reakcje alergiczne? Teoretycznie czysty tytan nie powoduje reakcji alergicznych. Jest obojętny dla organizmu człowieka, dzięki czemu nie jest w stanie wywołać reakcji systemu immunologicznego i nie działa uczulająco. Zawdzięcza to swoim jonom, które po uwolnieniu do tkanek zostają błyskawicznie utlenione. Teoretycznie. W praktyce jednak obserwuje się przypadki, kiedy implanty zębowe wywołują reakcje alergiczne. Grupa badaczy z Zakładu Alergologii Klinicznej i Środowiskowej Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie zgodnie stwierdziła, iż "alergia na implant tytanowy w świetle danych klinicznych wydaje się być narastającym, choć na razie rzadkim problemem". Dlaczego więc tytan, który z założenia jest neutralny dla ludzkiego organizmu, wywołuje reakcje alergiczne? Okazuje się, że uczulająco działa nie sam tytan, a domieszka metali wykorzystywanych do produkcji implantów zębowych. Obecnie w implantach stomatologicznych można zetknąć się z kilkoma postaciami tytanu, nie tylko czystego materiału, ale również ze związkami z innymi metalami. Produkcja implantów zębowych ze stopów tytanu jest czymś powszechnym, zwłaszcza w przypadku małych firm. Wykorzystuje się między innymi aluminium, glin oraz cyrkon, i to właśnie te implanty, z domieszkami innych metali, mogą uczulać. Wśród niepożądanych reakcji alergicznych dominują metaloza, przerost dziąseł czy włóknienia okołoprotezowe. Obserwuje się również odczyny podrażnieniowe przy implancie. Powyższe reakcje grożą destabilizacją osadzonego w kości implantu, a czasem nawet zmuszają stomatologa do usunięcia wszczepu, dlatego część lekarzy, jeszcze przed rozpoczęciem leczenia, proponuje swoim pacjentom przeprowadzenie testów alergologicznych na metale stosowane w produkcji implantów. Takie postępowanie ma sens zwłaszcza u pacjentów ze skłonnościami do reakcji alergicznych. Wówczas stomatolog może zaproponować wykonane z tlenku cyrkonu implanty ceramiczne, będące alternatywą dla implantów tytanowych. Implanty ceramiczne można z powodzeniem stosować u osób uczulonych na metale, z jakich wykonane są implanty tytanowe. Alergia na dany metal nie jest więc bezwzględnym przeciwwskazaniem do przeprowadzenia zabiegu implantacji. Jeśli nie ma przeciwwskazań i interesuje Ciebie wszczepienie implantów listę klinik które takie zabiegi wykonują znajdziesz tutaj. Powodzenia! polecamy
English Below Zabieg implantacji jest jedną z najważniejszych faz w procesie odbudowy utraconego zęba. Po przeprowadzeniu tego zabiegu, pacjenci wymagają odpowiedniej opieki, aby zapewnić szybkie i bezpieczne gojenie się implantu. #rzeszow Przestrzeganie zaleceń lekarza: Po zabiegu implantacji, stomatolog implantolog udzieli pacjentowi szczegółowych instrukcji dotyczących opieki i
PFO czyli przetrwały otwór owalny, nie jest wadą serca a pozostałością po byciu płodem. Otwór ten dostarcza do rosnącego płodu krwi z krwiobiegu matki. Po urodzeniu zazwyczaj w pierwszym roku, otwór owalny zarasta. Nawet jeśli nie zarośnie, ciśnienie krwi sprawia że płatki otworu przylegają do siebie szczelnie, powodując prawidłową pracę serca. Tak się dzieje zazwyczaj. Zazwyczaj, gdyż u mnie doszło do przecieku pomiędzy przedsionkami, na skutek zbiegu kilku okoliczności takich jak np grudniowe zapalenie mięśnia sercowego. Choć prawdopodobnie od kilkunastu lat w tym otworze dochodziło do przecieków krwi między przedsionkami, to jednak dopiero po przejściu udaru niedokrwiennego lekarze podjęli decyzję by szybko zamknąć ten otwór w moim sercu. Przeciek był na tyle solidny, że stanowił spore ryzyko przejścia kolejnej skrzepliny do drugiego przedsionka, a tym samym dostania się jej bezpośrednio do mózgu oraz spowodowania kolejnego udaru. Jak zamyka się PFO u dorosłych? Na szczęście od kilku lat zamykanie PFO nie wiąże się z długo godzinną operacją i otwieraniem klatki piersiowej. Dzięki kilku firmom produkującym okludery, można je wprowadzić do serca za pomocą tętnicy udowej. Sama spinka oraz urządzenie wprowadzające wygląda tak: Source Taka forma jest lżejszą formą implantacji, ponieważ nie trzeba pacjenta wprowadzać w narkozę, podłączać do respiratora oraz rozcinać mostka i samego serca. Sam zabieg trwa około godziny czasu przy czym lwią cześć tego czasu stanowi nie sama implantacja, co sprawdzanie poprawności położenia spinki, możliwych przecieków oraz oczywiście przygotowanie do zabiegu. Przygotowania do zabiegu Do samego zabiegu nie trzeba się jakoś specjalnie przygotowywać. Na oddział przyjęcie następuje dzień przed zabiegiem. Udajecie się do punktu przyjęć planowych, a po załatwieniu formalności (zgoda na pobyt, rodo, upoważnieni do uzyskiwania informacji o stanie zdrowia), udajecie się bezpośrednio na oddział. Tam procedura zaczyna się od wywiadu pielęgniarskiego, wzrost,waga, uczulenia na leki, leki przyjmowane, przebyte choroby i ostatnie pobyty w szpitalu. Jednym słowem standard. A, mierzą Wam jeszcze ciśnienie oraz tętno. Chwilę później zakładane jest wkłucie dożylne, czyli tzw wenflon oraz pobierana jest krew na podstawowe parametry (stany zapalne, białe i czerwone krwinki), dodatkowe parametry takie jak wskaźniki krzepnięcia oraz bardzo ważna grupa krwi. Wieczorem przygotują Was do zabiegu czyli sprawdzą poprawność wkłucia oraz je przepłuczą solą fizjologiczną i wydepilują pachwiny po obu stronach (oczywiście jeśli jest taka potrzeba). Później pozostaje Wam już tylko oczekiwanie na dzień następny, połknięcie tabletki przeciw krzepnięciu krwi, a od północy nie wolno już jeść ani pić aż do samego zabiegu. Z rana By wypełniać żyły płynami, tj. podłączą kroplówkę z solą fizjologiczną. Dzięki niej lekarzom będzie łatwiej manewrować w tętnicy dzięki rozrzedzonej krwi. Na sam zabieg należy się przebrać w jednorazową szpitalną piżamkę, następnie transportują Cię na kozetce bezpośrednio na sam blok operacyjny, gdzie dość szybko pozbywacie się tej szałowej piżamki i kładziecie się na stole zabiegowym. Tam podłączają pod Wasze wkłucie kroplówkę, zakładają rękaw do pomiaru ciśnienia oraz pulsometr zakładany na palec. Dostajecie znieczulenie i lekarz wprowadza wkłucie do naczynia obwodowego. Następnie pielęgniarka umieszcza w waszych ustach specjalny plastik przez który wprowadzane jest endoskop umożliwiający podgląd na jednym z monitorów echa TEE (tzw przezprzełykowe). Dodatkowy obraz zapewnia rentgen który pracuje przez cały zabieg i daje obraz wszystkich metalowych części wprowadzanych do serca. Przy całym zabiegu asystuje anestezjolog, zatem jeśli macie kłopot z wytrzymaniem godziny z endoskopem w przełyku, dostaniecie coś dobrego do żyły, by sobie z tym poradzić. Wystarczy jedynie poinformować anestezjologa przed zabiegiem. Całość trwa około godziny i nie jesteście do tego zabiegu usypiani. Ot trzeba leżeć spokojnie i cierpliwie czekać na koniec. Po zabiegu.. Transport na oddział i kilkanaście godzin na intensywnym nadzorze, celem monitorowania pracy serca oraz ciśnienia. Grunt to leżeć bez ruchu, by nie poruszyć nogą i wytrzymać kilka godzin z workiem obciążeniowym na opatrunku. Dodatkowo pompa wtłacza do żyły heparynę celem zapobiegania powstawania zakrzepom. Dzień po zabiegu jeśli nie ma żadnych powikłań dostaniecie wypis do domu. Możliwe powikłania i objawy Jednym z najczęstszych powikłań jest krwiak powstający w wyniku złego lub słabego ucisku (zwłaszcza jak zaczniecie ruszać nogą). Po zdjęciu opatrunku uciskowego, może się także okazać iż rana dalej krwawi. Taki bonus heparyny, która nie pozwala wy-krzepić się krwi. Drugim z powikłań jest tętniak rzekomy. Powstaje on w wyniku zwiększonego ciśnienia w tętnicy spowodowanego wkłuciem wprowadzającym okludera i/lub osłabieniem ściany tętnicy. Po implantacji występować może także masa objawów, które z czasem przemijają. Zaliczyć do nich można: dusznośćosłabieniekołatania sercazmiany rytmu bicia serca, czasem bardzo szybkiemigotania przedsionków Dzieje się tak za sprawą implantu który jest dla naszego serca całkowitą nowością. Poprzez zamknięcie przegrody przedsionkowej zmienia się także natlenienie krwi. Wcześniej większe ilości tlenu były przekazywane do płuc, a mniejsze ilości do narządów wewnętrznych, mięśni oraz mózgu. Po implantacji transport tlenu w krwi jest naturalny, stąd możliwe osłabienia i duszności. Średnio potrzeba kilku tygodni do 6 miesięcy by powrócić do pełni sił. Lekarze mówią że okres minimalny w którym należy się mocno oszczędzać to 3 miesiące. Mój zabieg Przeszedł raczej standardowo, z tym że pamiętam z zabiegu jedynie początek i koniec. Anestezjolog postarał się i wyłączył mi świadomość. Po zabiegu leżąc na intensywnym nadzorze, serce raz po raz przyśpieszało i zwalniało. W ciągu sekundy potrafiło skoczyć do 120-140 uderzeń na minutę, by po kilku sekundach zwolnić do standardowego poziomu. Dwoma minusami po zabiegu były rozległy krwiak, który nadal się goi oraz tętniak, z którym po dwóch dniach od wypisu musiałem wrócić w celu uciśnięcia go dalej i sprawienia by się wykrzepił. Dziś mija dziewiąty dzień po zabiegu implantacji. Serce bije prawidłowo, a badanie echa potwierdziły brak przecieków oraz utrzymywanie się spinki na prawidłowym miejscu. Kontrolne badania echa będą miały miejsce za: 1 miesiąc3 miesiące6 miesięcy12 miesięcy Przez 6 miesięcy muszę także brać tabletki przeciw płytkowe które zapobiegną tworzeniu się skrzepów w krwi. Po upływie 6 miesięcy spinkę porośnie w pełni nabłonek i stanie się ona w pełni neutralna dla organizmu. Na koniec Mój implant został wyprodukowany w Szwecji i opracowany przez szwedzką firmę, w związku z czym Szwecja dosłownie na zawsze pozostanie bliska memu sercu 😉
Sam zabieg bezbolesny, wprawdzie pewien dyskomfort temu towarzyszył, ale do wytrzymania. Zaraz po zabiegu było super, pierwszego dnia po pojawił się obrzęk części twarzy. Dziś mam już ogromny krwawy siniak na oku, prawie na nie nie widzę. Lekarz uprzedzał, że tak może być, ale nie powiedział jak długo będę jak po ciężkim
Anatomiczna bliskość pomiędzy ujściem zatok a zębami w tylnym obszarze szczęki sprawia, że zapalenie zatok szczękowych może objawiać się jako ból zębów trzonowych i przedtrzonowych. Również infekcja zębopochodna może rozprzestrzeniać się, obejmując ujście zatok. Niezwykle istotne jest prawidłowe rozpoznanie przyczyny bólu tylnych zębów i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Zatoki to wypełnione powietrzem przestrzenie w kościach twarzoczaszki połączone z jamą nosową. Błona śluzowa zatok wytwarza duże ilości wydzieliny śluzowej, która umożliwia usuwanie zanieczyszczeń poprzez mechanizm śluzowo-rzęskowy. Zatoki przynosowe są wysłane nabłonkiem migawkowym pokrytym rzęskami. Wahadłowy ruch rzęsek umożliwia usuwanie wydzieliny z zatok na zewnątrz. Infekcje wirusowe przyczyniają się do obrzęku błony śluzowej nosa i zatok oraz zaburzeń w odpływie wydzieliny. Zbierająca się wydzielina stanowi pożywkę dla drobnoustrojów. W zatokach, dzięki odpowiedniej temperaturze i wilgotności, panują idealne warunki do namnażania się bakterii. W wyniku obrzęku śluzówki dochodzi do dysfunkcji ruchu śluzowo-rzęskowego, a także zamknięcia połączenia zatok z jamą nosową1. W krótkim czasie rozwija się stan zapalny, pojawia się ból głowy, twarzy, gorączka oraz ucisk w okolicach Przewlekłe zapalenie zatok (PZZ) jest stanem zapalnym błony śluzowej jednej lub kilku zatok przynosowych. To wieloczynnikowe zaburzenie o etiologii wirusowej, bakteryjnej i grzybiczej2. Wirusowe PZZ charakteryzuje się tendencją do samoograniczania, a leczenie ma charakter objawowy (środki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe i/lub leki zmniejszające przekrwienie). Klinicyści przyjmują, że zapaleniu zatok przynosowych można przypisać etiologię wirusową, jeśli objawy występują przez mniej niż 10 dni, a stan pacjenta nie ulega pogorszeniu. Jeśli objawy utrzymują się lub następuje pogorszenie, wówczas podejrzewa się ostre bakteryjne zapalenie zatok przynosowych. Leczenie PZZ obejmuje zastosowanie irygacji donosowych oraz miejscowych i ogólnoustrojowych farmakoterapii, w tym kortykosteroidów, leków zmniejszających przekrwienie, leków antyhistaminowych, antybiotyków i leków przeciwgrzybiczych. W przypadkach opornych na leczenie niechirurgiczne stosuje się funkcjonalną endoskopową chirurgię zatok (FESS)3. Leczenie chirurgiczne niezbędne jest w przypadku stwierdzenia trwałych zmian chorobowych, wady budowy nosa czy zatok. Obok klasycznych, inwazyjnych metod operacji zatok coraz powszechniej stosuje się mało inwazyjne metody wykorzystujące dostęp do nosa i zatok przez otwory naturalne – mikrochirurgię wewnątrznosową z wykorzystaniem techniki FESS lub bardziej celowaną technikę MIST. Technika FESS jest stosunkowo nową procedurą chirurgiczną stosowaną w leczeniu zapalenia zatok szczękowych. Rozszerza połączenie zatok z jamą nosową, aby ułatwić spływanie wydzieliny4. Z kolei MIST polega na usunięciu zmienionych chorobowo tkanek, z oszczędzeniem jak największej ilości zdrowych fragmentów błony śluzowej, przy jednoczesnym utworzeniu dobrego połączenia zatok z jamą nosową. Dostęp do zatok jest możliwy przez naturalne ujście w bocznej ścianie nosa, jak również przez zachyłek łzowy. Dostęp ten pozwala na usunięcie ciała obcego ze światła zatoki szczękowej, np. po wcześniejszej implantacji. Największe objętościowo zatoki szczękowe poprzez górną ścianę graniczą z dnem oczodołu, natomiast ściana przednio-dolna zatok szczękowych sąsiaduje z górnymi zębami (zdj. 1). Zdj. 1 Poprzez przez swoją lokalizację zatoki szczękowe są podatne na powikłania spowodowane źle dobranym leczeniem zębów, w tym leczeniem implantologicznym. Jednocześnie przewlekłe zapalenie zatok może prowadzić do zmian okołokorzeniowych zębów5. Implantacja dentystyczna jest procedurą o wysokim wskaźniku powodzenia, mającą bardzo pozytywny wpływ na jakość życia pacjentów. Aby uniknąć komplikacji, niezbędne jest dokładne zaplanowanie zabiegu. Przypadki przemieszczania implantów dentystycznych do zatoki szczękowej pojawiają się w stomatologii implantologicznej i poprzez zaburzenie mechanizmu śluzowo-rzęskowego lub wywoływanie reakcji zapalnej tkanek mogą prowadzić do poważnych powikłań, takich jak zapalenie zatok6. Dużym problemem dla lekarzy implantologów jest boczny, bezzębny obszar szczęki cechujący się niską gęstością i małą liczbą kości spowodowanych przez resorpcję wyrostka zębodołowego szczęki i poszerzenie objętości zachyłka zębodołowego zatoki szczękowej. Bliskość struktur anatomicznych, takich jak zatoki szczękowe, sprawia, że w obszarze tym może dochodzić do pneumatyzacji zatok szczękowych. Niska gęstość kości i/lub nadmierna obróbka miejsca implantacji mogą skutkować niższą stabilnością i perforacją zatok przy przemieszczeniu implantów dentystycznych oraz rozwojem stanu zapalnego. Reabsorpcja kości wyrostka zębodołowego i postępująca pneumatyzacja jamy zatoki prowadzą do zmniejszenia wysokości kości szczęki, co jest główną przyczyną przesunięcia implantu w zatoce szczękowej7. Pierwszy przypadek przesunięcia implantu odnotowano w 1995 r. Większość implantów dentystycznych przesuwa się natychmiast lub wkrótce po wszczepieniu. Mechanizmy odpowiedzialne za migrację implantów dentystycznych do zatoki szczękowej kilka lat po zabiegu umieszczenia implantu są trudniejsze do zrozumienia. Miejscowa infekcja tkanki wokół implantu może skutkować rozprzestrzenianiem się infekcji z jamy ustnej do zatoki szczękowej8. Przypadki przemieszczonych implantów przedstawiają zdjęcia 2 i 3. Zdj. 2 Zdj. 3 Leczenie przemieszczenia implantu do zatoki szczękowej obejmuje chirurgię endoskopową przez jamę ustną i jamę nosową, niekiedy brak interwencji chirurgicznej i endoskopowej połączony z obserwacją. Jednak aby uniknąć powikłań ogólnoustrojowych, najlepiej jest jak najszybciej usunąć ciało obce9. Stosowanie krótkich implantów zazwyczaj umożliwia umieszczenie implantu we właściwym miejscu, jednak w pewnych przypadkach do uzyskania dobrego wyniku integracji implantu z kością niezbędne jest podniesienie dna zatok szczękowych (łac. Sinus lift) oraz regeneracja wyrostka zębodołowego szczęki10. Implanty umieszczone w tak zmienionych zatokach cechują się wysokimi wskaźnikami przeżywalności11. Przed przystąpieniem do zabiegu podniesienia dna zatok należy najpierw przeprowadzić diagnostykę laryngologiczną, a w przypadku stwierdzenia zmian patologicznych w obrębie zatok zastosować odpowiednie leczenie. Niezbędne procedury przed przystąpieniem do zabiegu Sinus lift to szczegółowy wywiad − badanie podmiotowe, badanie kliniczne przedmiotowe oraz badania radiologiczne. Badanie tomografii komputerowej jest pomocne w określeniu jakości i liczby kości wyrostka zębodołowego. Dzięki temu umożliwia diagnozę ewentualnej patologii zatoki szczękowej12. Tomografia komputerowa to złoty standard w diagnostyce zatok ze względu na jej zdolność do zapewniania wielu przekrojów przez zatokę w różnych płaszczyznach. Chociaż głównym wskazaniem do tomografii zatoki szczękowej jest podniesienie dna zatoki i ocena radiologiczna szczęki przed umieszczeniem implantu dentystycznego, ta metoda obrazowania jest coraz częściej stosowana również w celach endodontycznych i periodontycznych13. Podniesienie dna zatoki szczękowej polega na umieszczeniu materiału kościozastępczego pod błoną śluzową zatoki. Wskazaniem do zabiegu jest odległość pomiędzy zatoką a kością wyrostka zębodołowego mniejsza niż 7 mm. Dno zatoki szczękowej powinno być oddzielone od korzeni zębów kilkunastomilimetrową warstwą kości, a końcówki implantów nie mogą dochodzić do zatoki. Zabiegi typu Sinus lift niosą ze sobą ryzyko komplikacji śródoperacyjnych (perforacja błony śluzowej, uszkodzenie pęczka naczyniowo-nerwowego) i pooperacyjnych w obrębie zatok szczękowych. Komplikacje pooperacyjne mogą być wczesne (obrzęk, rozejście szwów, ostre zapalenie zatoki szczękowej, parestezje, przetoki) i późne (infekcja wszczepu i implantów, przerastająca wszczep tkanka łączna, przewlekłe zapalenia zatoki szczękowej, powstanie torbieli nabłonkowych, brak osseointegracji implantów). Leczenie nieprzewidzianych skutków leczenia implantologicznego pozostaje w rękach laryngologów. Pojawiły się opinie, że podniesienie dna zatoki powoduje pooperacyjne zapalenie zatok. Uniesienie błony Schneideriana może wpływać na homeostazę zatokową i prowadzić do zapalenia zatok poprzez czasowe zablokowanie drenażu zatoki14. Także niewłaściwie umieszczone implanty mogą przyczyniać się do wystąpienia zapalenia błony śluzowej i zwężenia drogi odpływu wydzieliny, a w konsekwencji zapalenia zatok15. Usunięcie ciała obcego z jamy zatoki można przeprowadzić przy użyciu różnych technik: ekstrakcji przez przetokę wewnątrz jamy ustnej, bezpośrednie podejście poprzez otwarcie bocznego okna w zatokach oraz chirurgię endoskopową przez jamę nosową lub jamę ustną. Podejście przez jamę nosową z funkcjonalną chirurgią endoskopową zatoki FESS jest leczeniem mniej inwazyjnym. W przypadku przetoki lub gdy ciało obce ma znaczną wielkość, niezbędne może okazać się podejście bezpośrednie16. Technika FESS pomaga usuwać przemieszczone implanty dentystyczne, jednak nie pozwala na usunięcie implantów, które wystają do zatoki17. Pomimo konieczności przeprowadzenia dalszych badań w celu oceny skuteczności FESS w leczeniu zapalenia zatok związanego z leczeniem implantologicznym, połączenie FESS z innymi technikami należy uznać za polecaną technikę przywrócenia prawidłowej homeostazy nosowo-zatokowej. Dane literaturowe przedstawiają korzystne wyniki tego podwójnego podejścia w leczeniu zapalenia zatok18. Biorąc pod uwagę anatomiczną bliskość pomiędzy ujściem zatok a zębami w tylnym obszarze szczęki, zapalenie zatok szczękowych może objawiać się jako ból zębów trzonowych i przedtrzonowych. Jest to przykład tzw. nieodontogennego bólu zęba. Rozróżnienie między bólem zębopochodnym a bólem twarzoczaszki i bólem związ... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? Roczną prenumeratę dwumiesięcznika Forum Stomatologii Praktycznej Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma ...i wiele więcej! Sprawdź
Implanty zębowe Gryfice i okolice. Implanty zębowe Gryfice. Bezpośrednio W Gryficach nie dysponujemy placówką wykonującą implanty zębowe, natomiast możemy zaproponować wykonanie zabiegu w jednej z 1 innych klinik z okolicy Gryfic. Implanty zębowe można przeprowadzić m.in. w Dental Center Z3 w Kołobrzegu (37 km od Gryfic).
Implantów zębowych używają bez komplikacji miliony ludzi. Stomatolodzy podkreślają, że ponad 95% implantów przyjmuje się bez żadnych komplikacji i najczęściej są one wystarczające na resztę życia pacjenta. Co więcej: w trakcie jednej wizyty można usunąć zniszczony ząb i na jego miejsce wstawić implant wraz z nadbudową w postaci nowego zęba (implant natychmiastowy). Wystarczy także wstawić zaledwie dwa implanty, aby odzyskać zdolność gryzienia pokarmów i umocnić protezy na tyle, aby nie poruszały się one podczas gwałtownego kichnięcia lub ćwiczeń gimnastycznych. Zabieg wszczepienia implantu trwa średnio zaledwie pół godziny i jest bezbolesny. Szwajcarskie implanty Straumann, polecane przez stomatologów, ulegają pełnej integracji ze szczęką już po trzech do czterech tygodni od wszczepienia implantu zębowego – jak przebiega i czego się po nim spodziewać?Decyzja o wstawieniu i doborze odpowiedniego implantu podejmowana jest przez stomatologa niezwykle starannie. Najpierw następuje konsultacja ogólnego stanu zdrowia szczęki i jamy ustnej. Podczas wywiadu lekarskiego lekarz stomatolog bierze pod uwagę również przebyte przez pacjenta choroby, ewentualne leki, ale także skłonność do nałogów, w tym palenia i picia kawy. Obserwacji poddawane są tkanki kostne i miękkie, charakter przyzębia, czyli dziąsła, przestrzenie między zębowe i szereg innych, indywidualnych uwarunkowań. Wykonuje się również podstawowe zdjęcie panoramiczne zębów zwane pantomgramem, a następnie uzupełnia je tomografią komputerową 3D. Obie te wizualizacje służą zaplanowaniu idealnego miejsca dla implantu zębowego. Sam zabieg wszczepienia implantu należy do dziedziny chirurgii mało urazowej. Jeśli uzupełniane jest implantem miejsce po wcześniejszej ekstrakcji (usunięciu) zęba zabieg jest bardzo szybki (implantacja zwykła). Jeżeli trzeba jeszcze usunąć zepsuty ząb, stosuje się wówczas technikę implantacji natychmiastowej. Redukuje to liczbę zabiegów do jednego. Po zabiegu dziąsło jest zszywane, zaś już po tygodniu do dwu, szwy są zdejmowane. Cały zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym, zatem jest on bezbolesny i trwa średnio pół zabiegu wstawienia implantu zęba – zalecenia stomatologiczne dla pacjentaTuż po wszczepieniu implantu zęba ma miejsce proces gojenia się ran i integracji implantu ze szczęką zwany osteointegracją. Polega on na całkowitym zagojeniu się tkanki kostnej otaczającej implant. Doświadczeni lekarze stomatolodzy polecają łatwo gojące się implanty szwajcarskiej firmy Straumann, wyposażone w higroskopijną powierzchnię typu SLActive, dzięki czemu okres gojenia się implantu skracany jest do czterech tygodni. Implanty zębów ICX cenione są przez specjalistów za ich łatwość i precyzję stosowania. Prace zespołu niemiecko-szwajcarskich naukowców i klinicystów zaowocowały rewelacyjnymi rozwiązaniami takimi jak: stożkowe połączenia zapobiegające mikroruchom implantu i dzięki ich mikroszczelności rozwojowi bakterii. Ten rodzaj implantu stomatologicznego posiada także 1,5 milimetrowy hex, a więc rozwiązanie gwarantujące stabilność i trwałość osadzenia implantu. Specjalna technika Platform Swiching wyraźnie stabilizuje tkanki otaczające implant, co nie tylko daje zadowalający efekt estetyczny, ale i zapobiega rozwojowi bakterii i stanów zapalnych. Sukces implantu zębowego ICX to także jego trwały mikrogwint oszczędzający szyjki zębowe podczas rozdrabniania pokarmów, jak i wyposażenie implantu w tak zwaną powierzchnię osteofilną, co oznacza doskonałą powierzchnię uzyskaną w trakcie procesu trawienie i piaskowania implantu, a w konsekwencji jego idealne podobieństwo i spójność z kością szczęki. Za sprawą stosowania tych właśnie implantów gojenie się ran po zabiegu jest szybkie i kanałowe zębów – nie zawsze usunięcie zęba i wstawienie implantu będzie konieczne!Istnieje także możliwość, iż podczas wizyty diagnostycznej stomatolog podejmie decyzję o próbie uratowania naturalnego zęba i wstawienie implantu nie będzie jeszcze konieczne. Wskazaniem do takiej metody stomatologicznej są między innymi zapalenie lub martwica miazgi zębowej, a także niedopełnione kanały korzeniowe jako pozostałość wcześniejszego leczenia (tak zwane reendo). Leczenie kanałowe zęba polega na usunięciu miazgi z kanałów zębowych i ich dezynfekcji. Po takim oczyszczeniu kanały są wypełniane specjalistycznymi materiałami stomatologicznymi, a korona zęba jest zabezpieczana. To zabieg bolesny i wymagający znieczulenia miejscowego. Niestety wielokrotne leczenie kanałowe najczęściej kończy się decyzją stomatologa o usunięciu, czyli ekstrakcji zęba i wówczas ratunkiem staje się implant zębowy.Po kilku dniach od zabiegu usunięcia zęba pacjent zaczyna odczuwać samoistny, pulsujący ból, który może promieniować do ucha, oczodołu lub skroni. Nieprzyjemne doznania prowadzą do zmniejszenia apetytu oraz zaburzeń żucia, co może skutkować niedoborami pokarmowymi i złym samopoczuciem. Implanty zębów - prawie każdy z nas o nich słyszał, ale czym one właściwie są? Jak działają i czy są bezpieczne? W artykule tym lek. dent. Tomasz Łukasik opowiada nam o mitach związanych z leczeniem implantologicznym. Zobacz film: "10 urodowych trików, które musisz znać" Bardzo poważnym problemem u pacjentów są brakujące zęby. Wpływają one zarówno na powstawanie wad zgryzu (zęby nachylają się w stronę luki), utrudniają jedzenie i prawidłowe żucie (szczególnie braki zębów bocznych) oraz zwiększają ryzyko ścierania się zębów. Dlatego bardzo istotne jest uzupełnienie tych braków i tu z pomocą przychodzą nam implanty. Samego implantu tak naprawdę nie widzimy - jest to kilkumilimetrowy tytanowy element w kształcie stożka, znajdujący się w kości. Dzięki bardzo zaawansowanej technologii zastosowanej przy produkcji i przygotowaniu, implant jest biozgodny z naszym organizmem i integruje się z kością, dzięki czemu może przenosić bardzo duże obciążenia. Ale po co on nam, skoro go nie widać? Otóż, dzięki zintegrowaniu z kością, zastępuje on korzeń zęba, więc możemy go wykorzystać jako fundament do odbudowy brakującego zęba. Wokół implantów krąży wiele mitów. Jakie z nich są najpopularniejsze? 1. Czy implanty sa bezpieczne? Jeśli chodzi o bezpieczeństwo, to implanty są jedną z najbardziej przewidywalnych procedur w całej stomatologii. Przeciętny odsetek powodzenia zabiegu implantacji według najnowszych badań ocenia się na 98,4%. W gabinetach korzystających z najnowszych technologii i technik zabiegowych, ten odsetek jest jeszcze wyższy. 2. Czy zabieg jest mocno inwazyjny? Jak wygląda gojenie? Sam zabieg jest całkowicie bezbolesny, z kolei gojenie zwykle przebiega łagodnie. Sama inwazyjność zabiegu jest porównywalna z usunięciem jednokorzeniowego zęba. 3. Czy o implant trzeba jakoś specjalnie dbać? Tak, o implant troszczymy się tak jak o własne zęby - należy oczyszczać je z zalegających resztek 4. Jak długo trzeba czekać, aż implant się zagoi? Zwykle są to 2-3 miesiące w żuchwie, a 3-4 miesiące w szczęce. U niektórych pacjentów albo w przypadku konieczności dodatkowych zabiegów regeneracyjnych, gojenie może trwać dłużej. 5. Czy można odbudować zęba od razu? W znacznej ilości przypadków jest to możliwe. Wszystko zależy od stanu kości u danego pacjenta i rodzaju wykonywanej odbudowy. Warto też mieć na uwadze, że natychmiastowa odbudowa w pewnym stopniu wpływa na zwiększenia ryzyka powodzenia zabiegu. 6. Jakie są rodzaje prac odbudowy na implantach? Jest dużo różnych rodzajów - od uzupełnienia pojedynczych zębów, protez wspartych na implantach, mostów odbudowujących kilka zębów lub nawet całość uzębienia. Lekarz indywidualnie dobiera co jest najlepsze w przypadku danego pacjenta, poszczególne rozwiązania róznią się też ceną. 7. Dlaczego warto odbudować ząb na implancie? Przede wszystkim, pozwala to funkcjonować tak, jakby się miało z powrotem własnego zęba. Zwlekanie z taką odbudową, ze względu na postępujący zanik kości i przesunięcia sąsiednich zębów, może nie tylko utrudnić jej prawidłowe wykonanie, ale i spowodować kolejność dodatkowego leczenia, często ortodontycznego. 8. Czy implanty mają wpływ tylko na zęby? Nie, wręcz przeciwnie - wpływają na bardzo wiele aspektów naszego zdrowia. Dzięki odbudowie wszystkich zębów nie tylko zyskujemy z powrotem zęby i chronimy pozostałe. Prawidłowa wymowa, naturalne rysy twarzy i częstość uśmiechania się. Do tego z powrotem możemy odpowiednio przeżuwać jedzenie, co pozwala zmniejszyć ryzyko wielu chorób układu pokarmowego. 9. Jakie sa przeciwskazania do założenia implantu? Jest bardzo mało sytuacji, kiedy nie ma możliwości założenia implantu. Są to głównie ciężkie choroby ogólnoustrojowe i niektóre choroby nowotworowe. Wiele chorób takich jak cukrzyca, nadciśnienie, osteoporoza, powinny być odpowiednio kontrolowane, aby nie zwiększać ryzyka zabiegu. Nieodpowiednia higiena i palenie papierosów również mogą zwiększyć ryzyko nieprzyjęcia się implantu. polecamy
po zabiegu implantacji zęba forum
